De laatste 10, 15 jaar is er veel veranderd in de manier waarop honden getraind en opgevoed worden.
Wetenschappelijke inzichten en de mogelijkheden om via internet met elkaar van gedachten te wisselen, hebben tot een ware cultuuromslag wat betreft de omgang met honden geleid.
Positieve trainingsmethodes zijn vandaag de dag niet meer weg te denken.
Een hond tonen wie de baas is door zijn ongewenste gedrag systematisch te corrigeren, was jaren lang dé trainingsmethode. Voornamelijk met de slipketting, maar ook met werpkettinkjes, rammeldoosjes of met een nekbeet werd het ongewenste gedrag de hond bestraft.
Nadeel van deze methode was de hond niet leerde wat dan wél de bedoeling was, en door het vele corrigeren was de training voor de hond bepaald geen pretje. Erger nog: de relatie met de hond leed vaak onder deze aanpak.
De omslag kwam toen hondentrainers kennis kregen van de manier waarop dolfijnen en andere zeezoogdieren getraind werden. Zonder dwang, zonder straf, en met motiverende beloningen.
De hier gebruikte techniek was echter niet nieuw. Reeds in de jaren ’50 had met name wetenschapper B.F. Skinner veel onderzoek verricht naar de zogenaamde ‘operante conditionering’.
Kort gezegd houdt dit in dat gedrag dat iets positiefs oplevert, herhaalt wordt, en gedrag met een negatief gevolg, vermindert of stopt.
Daaruit bleek dat veel complex gedrag met een goed opgebouwd beloningsprogramma gemakkelijk was aan te leren.
Zonder de nadelen van correcties!
Veel hondentrainers waren de gebruikelijke correctieve methode meer dan zat en zochten naar een vriendelijkere omgangsvorm met de hond. Vandaag de dag is de positieve trainingsaanpak niet meer weg te denken.
Honden leren met enthousiasme en de relatie met de eigenaar bloeit steeds meer op. Maar dat niet alleen: door u te richten op het gewenste gedrag in plaats van het ongewenste, ontstaat een heel andere perspectief.
Ongewenst gedrag bestaat nog wel, maar door u te richten op wat u dan wél wilt zien in die situatie, en daaraan te werken, verdwijnt als gevolg het ongewenst gedrag. Op een leukere en gemakkelijkere wijze dan voorheen.
In de positieve training wordt gebruik gemaakt van voer, spel of aandacht als beloningen. Met deze beloningen is een hond namelijk goed te motiveren.
Sommige mensen vinden het gebruik van voer jammer, of zijn er zelfs op tegen. De hond moet het voor hen doen, vinden ze. Wij mensen werken echter ook gewoonlijk niet voor niets!
Bovendien wordt het voer alleen gebruikt om te hond iets aan te leren. Zodra de hond het snapt, bouwt u het gebruik van de beloningen af.
Uiteindelijk geeft u nog maar af en toe wat, om de uitvoering van het gedrag blijvend te motiveren.
Misschien heeft u ook wel eens gehoord over een ‘clicker’ waar moderne trainers veel mee werken. Dit is een klein doosje dat een klikkend geluid maakt.
Het is een zeer effectief hulpmiddel waarmee u zeer precies kunt aangeven welk gedrag van uw hond u graag wilt zien.
Iets anders waar vaak over gesproken wordt binnen de positieve trainingsmethode is het negeren van ongewenst gedrag. Deze effectieve, maar vaak onbegrepen aanpak, roept veel verwarring op.
Moet u het zomaar goed vinden dat uw hond aan de tafelpoot knaagt, of eten van tafel grist?
Nee, zeker niet. Ingrijpen mag en moet dan.
Waar het echter om gaat is dat veel gedrag blijft bestaan omdat het aandacht oplevert. Zelfs negatieve aandacht als mopperen en straffen kan het gedrag in stand houden.
Ten tweede is het belangrijk dat de hond leert wat hij dan wel mag: bijvoorbeeld spelen met z’n eigen speeltjes of kluiven op een botje.
En daar gaat positieve training over: uw hond duidelijke informatie geven waar hij wat mee kan, en wat hem een alternatief geeft voor het ongewenste gedrag!
Natuurlijk is er veel meer te vertellen over hoe een positieve trainingsmethode precies werkt. Er is veel informatie te vinden in boeken en op internet.
Aan te bevelen is ook een cursus bij een hondenschool. Zij kunnen u alle fijne kneepjes van een positieve opvoeding en begeleiding van uw hond in de praktijk leren.
