Voer. Mand. Speeltje. Korting.rondsnuffelen

Entlebucher Sennenhond

Geschiedenis
De ‘Entlebucher’ is de kleinste van de 4 Zwitserse Sennenhonden. Hij komt oorspronkelijk uit het Entlebuch, een dal in de kantons Luzern en Bern. De eerste beschrijving ervan onder de naam ‘Entlibucherhund’ stamt uit 1889. Maar nog gedurende geruime tijd daarna wordt er eigenlijk geen onderscheid gemaakt tussen een Appenzeller en een Entlebucher.

In 1913 worden op de hondententoonstelling in Langenthal 4 exemplaren van deze kleine drijfhond met korte staart aan Prof. Heim, de grote beschermer van de Zwitserse Sennenhondenrassen,

voorgesteld. Op basis van de keurverslagen worden zij als vierde Sennenhondenras in het Schweizerische Hundesstammbuch (SHSB) ingeschreven. De eerste standaard werd echter pas in 1927 opgesteld.

Op 28 oktober 1926 wordt op initiatief van dr. B. Kobler de ‘Schweizerische Klub fuer

Entlebucher Sennenhunde’ opgericht en hiermee neemt ook de fok van raszuivere honden en de bevordering van het ras een aanvang.

Zoals blijkt uit het geringe aantal inschrijvingen in het Zwitserse hondenstamboek ontwikkelt het ras zich slechts langzaam. Toen men tot de ontdekking kwam dat de Entlebucher naast de aangeboren eigenschappen als levendige en onvermoeibare drijfhond ook een uitstekende gebruikshond was kreeg het ras een nieuwe impuls.

Algemeen
Net middelgrote, compact gebouwde hond, iets langer dan hoog. Driekleurig zoals alle Sennenhonden. Opgewekte, schrandere en vriendelijke gelaatsuitdrukking.

Belangrijke verhoudingen en grootte
Schofthoogte : Romplengte = 8 : 10
Snuitlengte : Hersenschedellengte = 9 : 10
Schofthoogte reuen: 44 – 50 cm, getolereerd tot 52 cm.
Schofthoogte teven: 42 – 48 cm, getolereerd tot 50 cm.
Gedrag en karakter
Levendig, temperamentvol, zelfverzekerd en onbevreesd;
tegenover bekenden goedmoedig en aanhankelijk,
tegenover vreemden iets wantrouwend. Onomkoopbare waker, opgewekt en leergierig.

Beharing
Aard van het haar: Stokhaar.
Dekhaar kort, stevig aanliggend, hard en glanzend.
Dichte onderwol. Kleur van het haar en aftekening: Typische driekleur.
De hoofdkleur is zwart met zo symmetrisch mogelijke geel- tot roestbruine en witte aftekeningen. De geel- tot roestbruine aftekeningen bevinden zich boven de ogen, aan de bakken, aan de snuit en de keel, aan de zijkanten van de borst en de vier poten. Bij deze laatste ligt het geel- tot roestbruin tussen het zwart en het wit.
Witte aftekeningen: Goed zichtbare smalle witte bles die van de bovenschedel zonder onderbreking doorloopt over de neusrug en die de snuit geheel of gedeeltelijk kan omvatten.

Wit vanaf de kin over de keel, zonder onderbreking tot aan de borst. Wit aan alle vier de poten. Ongewenst,
echter getolereerd: kleine witte nekvlek (niet groter dan ongeveer een halve handpalm).

Opvoeding en begeleiding:
Evenals bij mensen is de opvoeding in de eerste levensfase van een pup van wezenlijk belang. Te weinig aandacht en/ of een verkeerde aanpak in het begin zullen nooit meer, of slechts tegen een hoge prijs, hersteld kunnen worden. Het opvoeden van een Entlebucher-pup kan gezien worden als een aantrekkelijke uitdaging. Het plezier staat voorop, maar er zal wél tijd en moeite in geïnvesteerd moeten worden. Een pup in huis is een genot voor hem en voor u en uw familie, maar……………
Vóórdat u aan een hond begint beseft u dat u er héél lang plezier van kunt hebben, maar dat u er ook een hondenleven aan vast zit.
Een hond kopen voor de kinderen is dus niet een gedachte die bij u opkomt. Het is van belang dat u zich realiseert dat een Entlebucher met gemak 12-15 jaar oud kan worden.
Zijn er in de familie afspraken gemaakt over een “aanwezigheidsrooster”. Zeker de eerste maanden kan en mag de pup niet lang alleen zijn. Indien de hond mee kan naar het werk is dat prima, maar het is onverantwoord om de hond zelfs maar een halve dag alleen thuis te laten. De problemen zullen op termijn niet te overzien zijn.

Vóór de komst van de pup zult u het huis reeds aan gaan passen:
De pup heeft een eigen plek nodig waar hij zich terug kan trekken.
Een buitenkennel is voor een Entlebucher taboe. De pup wil graag spelen en dus heeft u diverse speeltjes aangeschaft.
Gladde vloeren in de leefruimte van de pup zijn niet verantwoord. De heupjes zouden teveel en verkeerd worden belast waardoor later heup – en gewrichtsproblemen kunnen ontstaan. Gaat u zich in uw regio oriënteren op “gehoorzaamheidstrainingen”.

In de socialiseringsfase is het volgen van een puppycursus onontbeerlijk. Daarna gaat u verder met gehoorzaamheidscursussen en – heel gezond – trotseert u weer en wind.

Uw inzet zal door uw hond zeer gewaardeerd en beloond worden. Uw gezin heeft er een “gezinslid” bij en u zult merken dat uw dagroosters voor een deel rond de hond samengesteld worden. In de omgang met uw hond bent u uiterst consequent. Uw hond mag wél of niet op de bank liggen, mag wél of niet tegen u opspringen bij thuiskomst. En niet soms wel en dan weer niet. Uw hond verwacht duidelijkheid. U en hij varen er wel bij. Bij de Entlebucher Sennenhonden Vereniging Nederland (ESVN) staat u er nooit alleen voor. Reeds vanaf de oprichting van deze vereniging worden nieuwe eigenaren, op verzoek, begeleid door ervaren mentoren.